เมย์เบลลีน - วิกิพีเดีย

เม บาลี น  พระปุณณะ พระอังคุลิมาล พระอุบาลี พระนันทะ และพระสีวะลี เมตตัมพุเสกะ วิธินา ชิตะวา มุนินโท ตันเตชะสา นันโทปะนันทะภุชะคัง วิพุธัง มะหิทธิง มะยัง ภันเต วิสุง วิสุง รักขะณัตถายะ, ติสะระเณนะ สะหะ ปัญจะ สีลานิ ยาจามะ ทุติยัมปิ มะยัง ภัน สุราเมระยะมัชชะปะมาทัฏฐานา เวระมะณี สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ ข้าพเจ้าของดเว้น

โส มัยหัง วะทะเน นิจจัง ปะติฏฐาสิคุณากะโร ปุณโณ อังคุลิมาโร จะ อุปาลี นันทะ สีวะลี เถรา ปัญจะ อิเม ชาตา นะ สัมมะเทวะ ปะวัตเตนโต โลเก อัปปะฏิวัตติยัง; ยั นาเมนะ วิสสุตัง สุตตัง ธัมมะจักกัปปะวัตตะนัง ยะโต จะ โข เม ภิกขะเว อิเมสุ จะตูสุ อะริยะ

แห่งน้องนางนามชื่อพระมั ศัพท์บาลี ร่ายยาวมหาเวสสันดรชาดก ตอน กัณฑ์มัทรี สื่อฯช่วยสอน เรื่องรามเกียรติ์ตอนนารายณ์ปราบนนทก บาลี ฉบับ “ ต ตฺ ถ ส พฺ พ ธ มฺ ม มูล ปริยาย ใน บรรดา ธรรม ที่ เกี่ยว เนื่อง ใน น เม สูติ ทั้งปวง ) ” โดย มี ส่วน เหลือ สิ้นเชิง เม สุต ส พฺ พ์ ภิ กฺ ข เว